- شمس الدین بغدادی (شَ سُدْ دی)
بغدادی یا بخارایی محمد بن مؤید الحداد، و او را شمس خاله یا شمس الدین خاله گویند. با ضیاءالدین فارسی خجندی و کمال الدین خجندی معاصر و معاشر بود. ابیات زیر از اوست که در مدح کمال خجندی سروده:
به دفع کردن عین الکمال دشمن سوز
که یک حسود به آتش به از هزار سپند
خجندملک معانی ز ذکر فضل تو یافت
چنانکه نام حسن یافت از حسن میمند
به عرش و کرسی یعنی به آستانۀ تو
که آستان توام هست بهترین سوگند.
(از مجمعالفصحاء ج 1 صص 308-309).
محمد بن مؤید حدادی معروف به ’خاله’ از گویندگان معاصر سلطان سنجر سلجوقی بود. از اشعار اوست:
گر درد کند پای فلک پیمایت
سریست درین عرضه کنم بر رایت
چون از سر دشمنت بجان آمده بود
آمدبه تظلم که فتد در پایت.
(از آتشکدۀ آذر چ شهیدی ص 329و فرهنگ سخنوران). رجوع به فرهنگ سخنوران شود
به دفع کردن عین الکمال دشمن سوز
که یک حسود به آتش به از هزار سپند
خجندملک معانی ز ذکر فضل تو یافت
چنانکه نام حسن یافت از حسن میمند
به عرش و کرسی یعنی به آستانۀ تو
که آستان توام هست بهترین سوگند.
(از مجمعالفصحاء ج 1 صص 308-309).
محمد بن مؤید حدادی معروف به ’خاله’ از گویندگان معاصر سلطان سنجر سلجوقی بود. از اشعار اوست:
گر درد کند پای فلک پیمایت
سریست درین عرضه کنم بر رایت
چون از سر دشمنت بجان آمده بود
آمدبه تظلم که فتد در پایت.
(از آتشکدۀ آذر چ شهیدی ص 329و فرهنگ سخنوران). رجوع به فرهنگ سخنوران شود